Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym
dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies. Dowiedz się więcej.
Wymowa
W języku greckim istnieją głoski, które nie mają odpowiednika w języku polskim. Dlatego też określa się je za pomocą dwóch dźwięków.
Γ γ – ghamma - wymawia się jak [gh], a przed [e] i [i] wymawia się jak [j].
Δ δ – dhelta - wymawia się jak [dh].
θ ϴ – thita - wymawia się jak [th].
Wymowa dyftongów
ξι, οι, υι - wymawia się jak [i]
αι - wymawia się jak [e]
μπ - wymawia się jak
μμ - wymawia się jak [m]
υτ - wymawia się jak [d]
υυ - wymawia się jak [n]
W języku greckim akcent pada na ostatnią, przedostatnią lub [b]trzecią sylabę od końca. Zaczynające się od samogłoski lub dyftongu słowa greckie otrzymują przy tej samogłosce lub dyftongu znak diakrytyczny na oznaczenie przydechu. W dyftongach znak przydechu stawia się przy drugiej samogłosce z dyftongu. Wymawia się go jak polskie [h].